Directeur of directrice? Gedachten over mannelijke en vrouwelijke functiebenamingen

Directeur of directrice? Chauffeur of chauffeuse? Verpleger of verpleegster? Van veel beroepen bestaat zowel een mannelijke als een vrouwelijke variant. En hoewel eigenlijk iedereen bij een vrouwelijke leraar direct lerares zegt, geldt dat niet voor alle functiebenamingen. Want zeg je bij een vrouwelijke directeur eigenlijk dus (vrouwelijke) directeur of directrice? En wat moet je voor jouw eigen vacatures doen?

Twee stromingen 

Ik was een paar weken geleden op het Onze Taal-congres in Haarlem. Een van de lezingen kwam van Vivien Waszink en had de titel ‘Inclusieve taal: mag je écht niets meer zeggen?’. Zij had het over allerlei verschijnselen en ontwikkelingen in onze taal omtrent diversiteit en inclusie, zoals het gebruik van mannelijke en vrouwelijke functiebenamingen. 

Waszink vertelde dat er in deze discussie twee kanten zijn. De ene groep mensen houdt het liefst overal en voor iedereen dezelfde mannelijke vorm aan. Zo maak je geen onderscheid en dat is volgens hen het eerlijkst/neutraalst. De andere groep wil juist wel de vrouwelijke vorm gebruiken als dat van toepassing is. Want, zo redeneren zij, pas door een vrouwelijke chirurg ook echt chirurge te noemen, maak je vrouwen in dat soort posities zichtbaar. Het is voor veel mensen namelijk nog helemaal niet zo vanzelfsprekend dat een directeur, chirurg of manager een vrouw is.  

Engelse of Nederlandse namen 

Ik dacht na het horen van deze lezing ook na over mijn eigen functiebenaming: copywriter. Die kan ik niet ‘vervrouwelijken’. Engelse functiebenamingen zijn per definitie bijna allemaal mannelijk (of onzijdig, net hoe je het bekijkt).  

Nu kun je zeggen, laten we dan maar allemaal die Engelse functiebenamingen aanhouden. Dat zie ik op dit moment al heel veel gebeuren. Ik schat zelfs dat het grootste gedeelte van de vacatures die bij ons open staan nu al een Engelse functietitel hebben. Op zich niet gek aangezien wij ons specialiseren in onder andere IT en finance (kijk, daar heb je weer zo’n Engels woord), sectoren die sowieso doorspekt zijn van Engels. Maar mijn taalpuristenhart zou toch wel erg ongelukkig worden als we straks geen docent(e) meer voor de klas hebben maar een ‘teacher’ of dat je naar de ‘psychologist’ moet in plaats van naar de psycholo(o)g(e).

Nadenken als eerste stap 

Voor beide stromingen in deze functiebenamingen-discussie valt wel wat te zeggen. Zelfs binnen het WOM-marketingteam zijn we het al niet met elkaar eens (gelukkig is dat geen probleem voor de goede samenwerking 😉). Ik ga je daarom geen advies geven over wat je zou moeten doen. Al wil ik natuurlijk graag het gesprek met je aangaan als je vragen of een sparringpartner nodig hebt. Wat ik vooral wil: dat je er, als je dat nog niet deed, over nadenkt! Je bewust worden van dit soort zaken en er goed over nadenken is volgens mij al een eerste stap in de richting van een eerlijkere, inclusievere en gelijkwaardigere samenleving én arbeidsmarkt!